De terugblik op de afgelopen 25 jaar geeft ons als bestuur voldoening. Het is mooi om te zien wat onze betrokkenheid voor onze vrienden in Lalibela betekend heeft en nog steeds betekent.
Maar genoegzaam achterover leunen zit er niet in. Er zijn nog steeds mensen die vertrouwen op onze steun. Vooral ook in de onzekere omstandigheden vol dreiging en precaire bestaanszekerheid. Dat houdt ons voortdurend scherp om te anticiperen op de ontwikkelingen.
Zo besloten we om ook dit jaar weer een bonus voor Kerstmis en Timkat ter beschikking te stellen. Tijdens deze feestdagen schieten de prijzen verder omhoog. Met dit extraatje kunnen we onze vrienden een feestelijk lichtpuntje geven.
Timkat (Driekoningen) is een van de belangrijkste christelijke feesten in Ethiopië.
Tienduizenden pelgrims komen elk jaar van heinde en ver naar Lalibela.
Nieuw is ook dat we een jonge student inhuren om de blinde scholieren in Lalibela te ondersteunen met het voorlezen van hun huiswerk. Tot dusver moesten onze 12 blinde scholieren dat (met wat extra financiële steun van ons) zelf regelen, maar nu hebben we dus een gezamenlijke, structurele oplossing gevonden.
Dat kost ons € 7,50 per maand. Een mooi zakcentje voor de (ook niet bepaald welvarende) voorlezer en een enorme stimulans voor de scholieren om zich beter op hun toekomst voor te bereiden. Misschien een mooi, concreet project voor u om maandelijks te sponsoren?
Daarnaast werken we al enige tijd aan diverse plannen om de zelfredzaamheid van onze vrienden te vergroten (en geleidelijk aan onze steun overbodig te maken). Daar zit maar mondjesmaat schot in, omdat de voortdurende burgeroorlog die vooral in ‘onze’ regio woedt mensen in de overlevingsstand houdt. Diezelfde oorlogsdreiging weerhoudt ons ervan om Lalibela te bezoeken en een of meer projecten vlot te trekken.
We werken aan de volgende plannen:
Driedubbele Besparing op koken
Nog steeds bereiden veel mensen hun eten op open vuurtjes met hout of houtskool. Dat is niet alleen slecht voor de gezondheid, maar heeft ook andere negatieve gevolgen. De prijzen voor hout en houtskool rijzen de pan uit. En door de jarenlange ontbossing erodeert de bodem alsmaar verder en nemen de periodes van droogte toe.
We zijn gesprek met de Nederlandse stichting Solar Cooking Kozon om de negatieve spiraal van gezondheid, stookkosten en ontbossing te doorbreken. Dat kan met relatief eenvoudige middelen. Kijk maar eens naar dit filmpje van een project in Mali (Franstalig, maar je kunt in Youtube een Engelstalige ondertiteling inschakelen).
Wellicht dat er zelfs een verdienmodel voor een of meer jongeren uit ons sociale project in zit.
Syntropic Agroforestry en Castorolie
Over ontbossing gesproken… We zijn betrokken bij het ontwikkelen van een project waarin herbebossing, bodemverrijking en werkgelegenheid hand in hand gaan. Er lopen twee pilots: Syntropic Agroforestry en de productie van castorolie.
Aan de ene kant heeft een aantal boeren een door de gemeente ter beschikking gesteld terrein omgetoverd in een proeftuin waar ze experimenten met Syntropic Agroforestry. Dat is voedselbos waarin de boeren hun productie verbreden met noten, fruit en groenten, en tegelijkertijd technieken leren om erosie te voorkomen door de bodemstructuur en het bodemleven te versterken.
Een van de producten die ze planten is de castorboom. De vruchten daarvan bevatten een bijzondere olie (ook wel wonderolie genoemd). Die wordt nu al op kleine schaal geproduceerd, maar we hopen dat naar een serieus businessmodel op te kunnen schalen.
Deze ontwikkelingen stagneren vanwege voortdurende oorlogssituatie van de afgelopen jaren. Maar we hopen toch er in 2025 grote stappen in te kunnen zetten.
Een ‘eigen’ bakkerij
Lalibela heeft op dit moment maar één grote bakker, gerund vanuit Bahir Dar, 300 km verderop. Een paar ondernemende jonge mensen uit ons netwerk legden een businessplan voor een tweede bakkerij aan ons voor. Het plan ziet er veelbelovend uit, en er is al een sponsor die een deel van de kosten voor zijn rekening wil nemen.
We helpen met het aanscherpen van het businessplan, maar vinden het niet de taak van onze stichting om een privéonderneming met deze orde van grootte financieel te steunen. Dat zou anders liggen als het om een community based enterprise zou gaan; een bedrijf dat van en voor de werknemers en/of de gemeenschap is.
De initiatiefnemers voelen daar wel iets voor. Zij onderzoeken nu wat er nodig is om hun plan in die richting aan te passen.