Onlangs wist ook onze vrijwilliger Abiy met zijn gezin te vluchten. Hij bevestigde de penibele situatie, maar vertelde ook dat de kerk in Lalibela de schendingen van de mensenrechten enigszins heeft kunnen beperken. De Tigray hangen hetzelfde geloof aan, en dat maakt het de kerk mogelijk met hen te onderhandelen. Zo lukte het zelfs om een zending medicijnen de stad in te loodsen.
Maar de nood is hoog. Het beetje voedsel dat nog voorradig is, wordt door de Tigray opgeëist of tegen woekerprijzen verkocht. De drinkwatervoorziening ligt plat, dus moeten de mensen meer dan een uur lopen om schoon water uit een bron te halen.
De mensen in ons Sociale Project horen tot de meest kwetsbaren en de allerarmsten. Het ziet ernaar uit dat er tot dusver nog niemand bezweken is, maar dat is een kwestie van tijd.
Abiy en onze vrienden Gebru en Teshome uit de hoofdstad Addis Abeba zijn voortdurend in de weer om de vluchtelingen te helpen en informatie uit Lalibela te vergaren. Het laatste nieuws is dat er een sluiproute gevonden is om geld naar onze mensen in Lalibela te sluizen. Ook hier speelt de kerk een bemiddelende rol. Als het inderdaad lukt, kunnen onze vrienden in de stad de eerste nood lenigen.
