Stichting Lalibela wil voor iedereen transparant zijn.
Wij werven bij particulieren, fondsen en bedrijven. Wij streven ernaar om zoveel mogelijk van ons geld aan de kansarmen in Lalibela te besteden. Ook in 2023 heeft geen van de bestuursleden of Nederlandse vrijwilligers gebruik gemaakt van de Regeling vrijwilligersvergoeding.
Toelichting op het jaarverslag 2023
Ook 2023 was een zwaar jaar voor onze vrienden in Lalibela. De naweeën van Corona en de bezetting door de Tigrayse opstandelingen in 2021-2022 waren nog goed voelbaar.
De voor de stad Lalibela zo belangrijke toeristische sector krabbelde maar mondjesmaat uit het dal. Toeristen vonden de dreiging nog te groot om de regio weer in groten getale te bezoeken.
Door droogte was de regio opnieuw niet in staat om voldoende voedsel voor de eigen bevolking te produceren.
Deze tegenslagen hadden een groot effect voor de mensen in onze projecten. Hongersnood werd met voedselhulp voorkomen, maar de aanhoudende inflatie zorgde voor een verdere daling van de koopkracht van de meest kwetsbare mensen.
Tot overmaat van ramp brak in augustus 2023 een nieuwe burgeroorlog uit. De regionale militie Fano (die het jaar daarvoor nog zij aan zij met het regeringsleger tegen de Tigray streed) kreeg opdracht zichzelf op te heffen. De strijders moesten worden opgenomen in her regeringsleger en de regionale politie. De Fano weigerde en kwam in opstand. Opnieuw lag Lalibela in de frontlinie. OM en om bezetten de Fano en het regeringsleger de stad. Aan het eind van het jaar leek de laatste Lalibela stevig in handen te hebben, maar de Fano bleef actief in het omringende platteland.
een geluk bij een ongeluk was dat de strijdende partijen de bevolking relatief met rust liet, maar de gevolgen waren niettemin groot, en legde opnieuw een zware last op onze mensen.
Het jaar startte wat onze projecten betreft nog hoopgevend.
De communicatie met onze teamleider Abiy verliep naar wens. Onze vrienden verging het relatief goed. Er studeerden weer twee blinden af aan de universiteit, en twee nieuwe blinden werden toegelaten op universiteiten, terwijl andere studenten op de scholen in Lalibela voor vervolgopleidingen in de stad in aanmerking kwamen.
In het voorjaar verzorgde Ronald van Reenen in opdracht van onze partners in het castorolie-project een training Syntropic Agroforestry. Samen met zo’n 20 boeren legden zij een proef-voedselbos aan.
Maar toen de nieuwe burgeroorlog losbarstte, vielen van het ene op het andere moment onze communicatiemiddelen uit. Via-via wisten we mondjesmaat contact te onderhouden. Gelukkig bleef het bancaire systeem intact, zodat de maandelijkse steun overeind kon blijven.
Pas tegen het eind van het jaar gaf de overheid – met het oog op de aanstaande feestdagen – het internetverkeer weer vrij.
De plannenmakerij rond het castolieproject kwam door de omstandigheden zo goed als stil te liggen.
Alleen het proef-voedselbos bleef door de boeren onderhouden worden. Sommige boeren brachten de opgedane kennis zelfs op hun eigen landerijen in de praktijk.
In Nederland maakte Stichting Lalibela ondertussen ook een moeilijk jaar door.
Door een carrièreswitch bleef er voor onze penningmeester amper meer tijd over voor zijn werkzaamheden. Gelukkig lukte het na een oproep al snel een opvolger te vinden in de persoon van Thera Meertens.
De fondswerving was net als voorgaande jaren een groot punt van zorg. Het aantal vast donateurs liep gestaag terug en het was opnieuw moeilijk om sponsoractiviteiten van de grond te krijgen. Een extra tegenslag was dat onze oude penningmeester in zijn drukke werkzaamheden in de eerste maanden van het jaar niet toekwam aan het innen van de incasso’s van onze donateurs.
Al met al leverde de stichting een flink bedrag van haar reserves in.
Met het jubileumjaar 2024 in zicht hoopt het bestuur die neerwaartse spiraal te keren.