We zijn trots op onze blinde studenten Melkitu Wodage en Yeshye Beyino.
Zij studeerden onlangs af aan de universiteit van Gondar in respectievelijk Social Work en Gender Education.
Ondanks de hobbels van corona en hun universiteit die twee jaar geleden nog letterlijk onder vuur lag tijdens het conflict met Tigray, hebben zij hun studie keurig binnen de daarvoor gesteld termijn afgerond.
We hopen dat deze veerkrachtige en getalenteerde dames snel een baan vinden.
De Ethiopische overheid neemt daar doorgaans haar verantwoordelijkheid in.

Stichting Lalibela is alweer 25 jaar actief in Ethiopië. Zo’n kroonjaar vraagt natuurlijk om een viering, ook al lenen de omstandigheden in en rond Lalibela zich niet echt voor een feest.
De gemeenschap in Lalibela wordt gemangeld door conflicten, economische malaise en de gevolgen van de klimaatcrisis. En binnen die gemeenschap zijn de vrienden van onze stichting het meest kwetsbaar. Juist die zich opeenstapelende tegenslagen maken het organiseren van een manifestatie daarom urgenter dan ooit.
Wij nodigen u hierbij uit om samen met ons terug te kijken naar 25 jaar solidariteit met de armsten van de armen in Lalibela. Dan vertellen we uiteraard ook meer over onze hoogtepunten, de huidige situatie en onze plannen voor het zelfredzaam maken van onze vrienden.

Waar en wanneer?
* Zondag, 20 oktober
* 14.00 tot 17.00 uur
* De Veldschuur van Kasteel Heijen
Hoofdstraat 38
6598AE Heijen

Aan het woord komen oprichter Ton van Reen en diverse van de huidige bestuursleden. Daarnaast hopen we dat u ook kennis kunt maken de mensen van ons team in Ethiopië.
Uiteraard proberen we een Ethiopische sfeer te creëren, met een traditionele koffieceremonie van Lyia Agidaw en Ethiopische lekkernijen, geprepareerd door de kok Abreham Taje.
Daarnaast organiseren we ook een speciale veiling van objecten en diensten die ten goede komen aan onze projecten. Zo bieden wij een authentiek messing Ethiopisch kruis (42 cm hoog) en enkele grote schilderijen (tot 185 bij 80 cm) aan, die we van een van onze relaties geschonken kregen, maar kunt u ook bieden op een lezing voor uw serviceclub of voor vrienden bij u thuis. En we hebben nog meer verrassende veilingstukken in de aanbieding.

We hopen u te mogen begroeten op 20 oktober.
Aanmelden liefst voor 17 oktober. Stuur daarvoor een mail naar secretaris@stichtinglalibela.nl.

Binnenkort studeren Melkitu en Yeshye af in respectievelijk de studies Social Work en Gender Education. Deze dames zijn ‘onze’ 14^de en 15^de blinde studenten die een universitaire bull halen in de afgelopen 10 jaar tijd. Zij grepen de kans op een zelfstandige toekomst die wij hen boden met beide handen aan.
Alle studenten die hen zijn voorgegaan hebben inmiddels een overheidsbaan of zijn een eigen bedrijfje gestart.

En de volgende twee blinden staan alweer op de drempel van hun universitaire opleiding. Onze vrienden van Stichting Beza Amsterdam schonken twee laptops waarop een spraakprogramma geïnstalleerd kan worden, zodat zij niet afhankelijk van de hulp van medestudenten zijn om hun vakliteratuur te bestuderen.
Een andere vriend nam ze onlangs mee naar Ethiopië om ze via onze studentencoach Teshome Asefa bij de nieuwe studenten te bezorgen.

Op de foto zie je Yeshye en Melkitu toen ze nog op de middelbare school zaten. Ze verdienden een centje bij met het breien van sjaals die wij op onze manifestaties verkochten.

Een van onze meest bijzondere vrienden in Lalibela is Abebu Manale. Ze is geboren met zowel een verstandelijke beperking als allerlei fysiek ongemak. Het meest in het oog springende was haar ‘olifantshand’. En toch is Abebu een vrolijk kind, geliefd door iedereen op school. Daar zit ze al jarenlang in groep 3, en het ziet er niet naar uit dat ze ooit nog over zal gaan. Dat maakt niet uit, want school is voor haar een heerlijke speeltuin, en het geeft haar moeder Firir de kans om een centje bij te verdienen.
Firir werd op haar twaalfde uitgehuwelijkt. Haar man liet zijn gezin, met inmiddels drie kinderen, acht jaar geleden in de steek. Firir besloot naar de ‘grote’ stad Lalibela te gaan, in de hoop daar een inkomen te vinden om haar gezin mee te onderhouden. Twee jaar geleden ontmoetten we haar en Abebu. Ze woonden in een huisje zonder raam of deur. Firir deed huishoudelijk werk voor meerdere gezinnen, naast de zorg voor Abebu en haar broertjes. Het lukte net de eindjes aan elkaar te knopen. Er zat een krachtige, niet verbitterde moeder tegenover ons, die blij was dat we haar gezin in ons sociale project opnamen.
Tot onze grote verrassing trof Gebru Admike, onze vriend van het eerste uur, Abebu en haar vader (die blijkbaar zijn vaderrol weer op zich genomen heeft) deze zomer in een ziekenhuis in de hoofdstad Addis Abeba. Abebu was verlost van de problemen aan haar hand. De kosten voor de operatie werden vergoed door het Ethiopische gezondheidssysteem, maar de reis- en verblijfskosten kwamen voor eigen rekening.
Ondanks de penibele economische situatie in Lalibela had de hele schoolgemeenschap geld bijeengelegd. Genoeg voor de heenreis. Bij het horen van dat verhaal van solidariteit, tastten wij in de buidel om Abebu weer met haar moeder te kunnen herenigen.