Met het oplaaien van de strijd in de naburige regio Tigray neemt ook de militaire activiteit in de stad weer toe. De gevechten zijn gelukkig nog ver weg, maar de dreiging houdt de mensen in zijn greep. En het herinnert hen er bovendien aan dat de toeristen zich voorlopig niet zullen laten zien. Dat is fnuikend voor een stadje dat voor een belangrijk deel afhankelijk is van de inkomsten uit toerisme.

Daarnaast hakt de corona-crisis er nog steeds in. Niet zozeer vanwege het aantal besmettingen, dat in Lalibela mee lijkt te vallen, maar door de desastreuze gevolgen ervan voor de economie en de voedselvoorziening. De regering heeft een paar maanden voedselhulp gegeven, maar dat is nu weer stilgevallen. Alle prijzen rijzen de pan uit, tot een verdubbeling en meer.
De mensen die wij met ons sociale project op de been proberen te houden, behoren tot de allerarmsten. Om te voorkomen dat ze onder het bestaansminimum zakken, hebben we het afgelopen jaar al twee keer hun maandelijkse steun verhoogd.
Dat kon, omdat we in het verleden een aardige buffer hebben opgebouwd. Maar ook voor (de financiële buffers van) onze stichting eist corona zijn tol. Het is moeilijk om binnen alle beperkingen fondswervende activiteiten op te zetten.

Bemoedigend is dat het regenseizoen dit jaar voor voldoende water zorgt om een goede oogst te krijgen. Hopelijk verlicht dat de druk op de voedselvoorziening binnenkort een beetje.

Afgelopen maand studeerden drie van onze studenten af:
* Wolderufail Debash haalde zijn bachelor in Education planning management aan Hawasa University
* Adane Eshetie haalde zijn graad in Sociologie aan dezelfde universiteit
* Ook Sintayehu Beyene werd bachelor in de Sociologie. Hij studeerde in Debre Birhan

Natuurlijk zijn we trots op onze studenten, zeker met de dubbele handicap van hun blindheid en de corona-beperkingen tijdens hun laatste studiejaar. Met dank aan onze eigen studentenbegeleider Teshome Asefa.

Het bedankje dat Wolderufail ons stuurde willen we u niet onthouden:

Please accept my heartfelt thanks for the best gift you could ever have given me: a wonderful education. I am who I am today because of your effort, guidance, and support. I couldn’t have done it without you. Thank you for your endurance and for never giving up on me—even when I made it hard for you.

Beste vrienden en donateurs van Stichting Lalibela,

In onze nieuwsbrief van afgelopen maand heeft u kunnen lezen hoe het er met onze mensen en projecten in Lalibela voorstaat.

Van onze mensen daar horen we, dat zij ‘onze feestmaand’ vol onzekerheid zijn ingegaan: Covid 19 waart nog rond en wanneer zij aan het vaccineren toe zijn, is maar de vraag. Daarbij komt de onrust in het noorden van Ethiopië, waar ze in Lalibela dagelijks de gevolgen van merken. Dit alles komt voor onze mensen in het Sociaal Project bovenop een toch al karig bestaan. Met uw hulp kunnen we gelukkig iets extra’s doen.

We beseffen steeds beter wat de huidige problemen voor een stadje als Lalibela betekenen. Natuurlijk kennen ook wij op dit moment een – voor vele mensen – lastige periode, maar wel met voldoende eten en drinken. En wanneer we ziek worden, kunnen we worden getest en zo nodig verpleegd in een uitstekende gezondheidszorg.

Namens de deelnemers van het Sociaal Project, de blinde studenten, onze lokale vrijwilligers en bestuur/vrijwilligers in Nederland, danken wij onze donateurs voor hun steun en wensen wij alle vrienden en donateurs een gezond en voorspoedig 2021.

Bestuur Stichting Lalibela

De coronacrisis is nog niet overwonnen of een nieuwe ramp overvalt Ethiopië. Politiek-etnische spanningen die al lang smeulen zijn tot een uitbarsting gekomen in Tigray. Het meest zuidelijke puntje van die provincie ligt hemelsbreed nog geen 40 kilometer van Lalibela. Dit stadje ligt echter afgelegen genoeg om naar verwachting buiten schot te blijven.

Stichting Lalibela houdt zich verre van politiek, maar we maken ons uiteraard grote zorgen over de ontwikkelingen. Hopelijk keert de rust en stabiliteit snel weer, en heeft de oorlog geen negatieve gevolgen voor de toch al zo broze economie van het land.

Corona blijft de wereld in zijn greep houden. Ook als je niet persoonlijk getroffen wordt, heeft het een flinke impact op je leven. Dat geldt voor ons, hier in Nederland, maar veel meer nog voor onze toch al zo kwetsbare vrienden in Lalibela.

Voor zover ons bekend is niemand van hen besmet geraakt met het coronavirus. Maar de impact van de overheidsmaatregelen is enorm ontwrichtend. Hoe organiseer je een lockdown in een samenleving waar de mensen dicht op elkaar wonen? Waar het dagelijks leven zich op straat afspeelt, zowel sociaal als economisch? Waar schoon water en toiletten schaars zijn? Waar mensen geen reserves hebben en het wegvallen van werk leidt tot acute problemen? Waar kinderen hun zekerheden kwijtraken omdat scholen gesloten worden?

De regering probeert wel haar verantwoordelijkheid te nemen. Ze treft maatregelen om verspreiding van het virus in te dammen, zet voedselprogramma’s op en zoekt naar manieren om het dagelijks leven en het onderwijs op een verantwoorde wijze weer op gang te krijgen. Maar de problemen zijn zo overweldigend dat veel mensen zwaar getroffen worden. Meestal zijn dat de mensen die onderaan de sociale ladder staan – de doelgroep van onze projecten.

Om de gestegen voedselprijzen te compenseren, besloot het bestuur van Stichting Lalibela de maandelijkse bijdrage (blijvend) te verhogen. Dat geeft een beetje verlichting in moeilijke tijden.
Laten we hopen dat de pandemie snel onder controle is, en dat landen als Ethiopië niet pas als laatste aan de beurt komen bij het verdelen van de komende vaccins.

Ondanks het vanwege de lockdown aangepaste eindexamenprogramma zijn alle vier onze eindexamenleerlingen geslaagd en toegelaten tot de universiteit.

De Ethiopische overheid doet haar best om het universitaire leven weer op gang te krijgen. Een noviteit is een zomercursus op de universiteit van Addis Abeba voor de nieuwe studenten om hen voor te bereiden op hun nieuwe opleiding.
Na afloop van die cursus nodigde onze studenten-coördinator Teshome Asefa hen bij hem thuis uit om ze persoonlijk een laptop te overhandigen. Zonder dit hulpmiddel is het praktisch onmogelijk om als blinde succesvol een universitaire studie af te ronden. En aangezien alle vier onze nieuwelingen blind zijn, kregen ze er elk een.
Met dank aan onze sponsoren!

Sinds dit voorjaar krijgt Setechign – de ‘moeder’ van ons sociale project – ondersteuning van Abiy Hailu.
Abiy is de gedroomde kandidaat om het stokje van Setechign op termijn over te nemen. Hij is universitair geschoold en al jarenlang projectleider van Chance Lalibela, een vergelijkbare organisatie als de onze, gefinancierd vanuit Zwitserland. Dat project wordt nu langzaam afgebouwd, dus ook voor Abiy is deze stap een mooie kans.
Met zijn komst zal de communicatie met Lalibela verbeteren. En we hopen dat Abiy met zijn ervaring ons sociale project nieuwe impulsen kan geven.

In de tussentijd werken Setechign en Abiy voorlopig in goede harmonie samen.

Wat ons betreft dus eindelijk weer eens goed nieuws vanuit het door de Corona-lockdown ook zwaar getroffen Ethiopië.

Het Corona-virus heeft Lalibela nog niet bereikt. Toch hebben onze mensen te lijden van de crisis. De studenten zijn van hun campussen gestuurd om de ontwikkelingen thuis af te wachten. De scholen zijn gesloten. Veel van de sociale activiteiten waar de samenleving op draait zijn stilgevallen. En bovenal stijgen de voedselprijzen steeds verder door.
Deze situatie treft zoals zo vaak de meest kwetsbaren het meest. En onze projecten richten zich juist op hen.

Om te helpen de problemen zoveel mogelijk het hoofd te bieden, krijgen alle 75 families, oudjes en studenten vanaf nu 100 birr per maand extra. Omdat ons een langdurige crisis te wachten staat en het niet aan onze mensen is uit te leggen dat deze verhoging na verloop van tijd weer teruggedraaid wordt, hebben wij besloten er een permanente maatregel van te maken.

Gelukkig is onze stichting financieel gezond, maar de maatregel legt toch een zware druk op onze begroting. Bovendien gaan diverse geplande fondswervingsacties niet door.
We zijn daarom ook erg veel dank verschuldigd aan Caritas, die ons met een onverwachte bijdrage steunt.

Begin maart vertrok Els Gorrissen uit Panningen vol plannen naar Lalibela.
Els is al vaker als vrijwilligster voor de stichting naar Lalibela gereisd en verheugde zich op een weerzien met vele bekenden. Ook dit keer kon Gebru – een van onze lokale mensen in Ethiopië – weer samen met haar reizen. Behalve een uitstekend gastheer, chauffeur en tolk is Gebru al jaren betrokken bij ons werk in Lalibela en kent de mensen uit de projecten goed.
Tijdens haar reis heeft Els een laptop kunnen overhandigen aan onze blinde studenten Misgan in Bahir Dar en aan Kemelework in Woldia.
Het weerzien met Setechign was natuurlijk weer een groot plezier. Els heeft met haar het gebruik van de iPad doorgenomen, zodat we makkelijker met Setechign kunnen communiceren. Verder hebben ze samen diverse mensen uit het Sociaal Project besproken.
Helaas moest Els na 3 dagen Lalibela haar bezoek afbreken. Covid 19 had ook Ethiopië bereikt en om nog naar Nederland te kunnen, was het beter direct terug te reizen.
Op 28 maart is Els weer gezond in Nederland gearriveerd. Voorzichtig zijn er al plannen voor een volgende reis.

Onze jaarverslagen 2019 laten zien dat we opnieuw een dynamisch jaar achter de rug hebben:

Stichting Lalibela Jaarverslag 2019

Stichting Lalibela financieel verslag 2019